4 Ağustos 2011 Perşembe

ölmek...

Kendine dair korkular yetiştirirmiş avuçlarında
Dünden kalma yara izleri ile dolu cepleri.

her gün batımında ağlarmış,
çünkü geceden korkarmış...

hep gidermiş
başka şehirlere
hep başka insanlar tanırmış,
yarasında ilaç niyetine...

insanlara sarılıp en büyük hatasını yaparmış...

ve en büyük hayaliymiş,
bir deniz şehrinde
kalbini ellerine alıp
gözlerinden gülüşlerini dökerek

ölmek...

Hiç yorum yok: