sen...

hep bir yansımadan ibarettin.
benliğimin yansıması,
sesnsizliğimin yansıması.
boğazımda düğümlendin
uzun yollar boyunca.
başımı omuzun yerine
cama yasladığımda,
akamayan gözlerimdeydin...

insanların sözlerindeydn
aralarından harf harf
adını çıkardım....

söndüremediğim ışıktın
korkularımı yatağımdan uzaklaştıran...

yatağımın en soğuk kısmıydın
hep ellerimle ısıttığım...

en sevdiğim şehirde
en sevdiğim denizde
ortasında hiç gidemediğim yerdin...
yılanların ulaştığı,gözlerimin uzaktan baktığı...

ve sen umutlarımdın.

avuçlarımda ölü kelebekler
arkamda kırık kalpler
dudağımda buruk gülüşler ile
son verdiğim hayatımdın...