çok uzakta parmak uçlarımdan
ve daha yakın şu ısıtmayan güneşimden...
başka resimlerde gülümsüyoruz
başımız ayrı yastıklarda uyuyoruz
rüzgarımız aynı ama
farklı şehirlerde üşüyoruz...
duygularımız hem basit hem sonsuz,
ifadesi zor biraz da korkusuz,
beklerken hiç geçmeyen zamanı
kaç geceyi geride bıraktık uykusuz...
kapalı bir kavanozun dibinde belki de
alışmaya çalışıyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder