usulca

"kara kış" iklimlerim vardı
senin "kimliksiz" aşkına karşı.
bavulunda taşıdığın çaresizlikle
çekip gittin...
usulca...

hep yıldızların görkemli kutlamasını merak ettiğinden
gidişin geri dönülmeyenlerden...

şimdi aramızda kopmaz bir bağ var
tutkudan,özlemden,şefkatten

dökülüyor kalabalıklarım elimden
paramparça yerlerde

gölgeli sözlerinden ibaret
ne tatlı bir vedaydı sahi
sen de gidecektin elbet

kokun yastığımın altında
çok yalnız bir gecede
ölümden döndürür diye sakladım.

neyse...

demiştim sana bulutları sevme diye.
çekip giderler.

bekliyorum
gökyüzü gibi sabit...

ne olur bir gün
usulca yine gel...