29 Ocak 2015 Perşembe

gözlerinden kuşlar havalanıyor

Göremiyorum
karanlıkta seni arıyorum.
zor hatırladığım kokunun peşinden gidiyorum.
kaç kez yürüdüm bu soğuk kaldırımlarda bilmiyorum.

"Günler uyuyarak daha çabuk geçiyor!" demiştin.
günlerimizi uyuyarak geçirmiştik.
günlerimizi neden geçirmiştik?
nereye gidecektik?
geleceği neden bekledik?
avuçlarımızda ölü kuşlar, meleklerimiz öldü...

yüzümden dökülüyor
sensizliğim
sessizliğim
acıyorum...
kanıyorum...

senin ne asi rüzgarların vardı...

yalnızlığın tam ortasında kaldım
dokunduğun yerlerden yok oluyorum.
dokunduğun yerlerden ölüyorum...

gel ve bana "geçecek!" de
gözlerindeki kuşları özledim...


Hiç yorum yok: