-hatıraların bitiyor-

uzun bir yoldan daha uzaktır
kalbinden kalbime mesafe

ve daha acıdır
ellerinle açamadığın yaraları
sözcüklere bırakman...

şehrinin ışıkları tek tek sönerken
güneşin doğuyor.
benim ellerim hala karanlık topluyor...

bendeki hatıralar da artık pek işe yaramıyor...