kalbim...

çok zaman önceydi soğuk yakarışlarım
tadına varamadığım özlemlerim
ayrılık yollarında bıraktığım gülüşlerim
yastığıma döktüğüm sessiz göz yaşlarım

çok çok zaman önceydi...

eksilirken şehirlerde umutlar
ve
bir bir yok olurken

ve hep gelecek geçmişi yargılarken
ellerimde hayal tozları
yaşamaya çalışıyorum...

renklerim küskün,
gülüşlerim eksik,
sözcüklerim yalnız...

hep bir şeyleri bekliyor
bir sonraki belirsiz günden
kalbim...

kalbim,
artık güvenebileceğim tek mabedim...