20 Aralık 2014 Cumartesi

uzun süre sonra,korkularımla...

"YAZ!" dedi yazıyorum...
 Uzun zamandır duymak istemediğim seslerle uyuyorum.
sesler...
içimde bir yerlerde ve içimde derinlerde...
biliyorum aslında ne söylüyorlar ne anlatıyorlar biliyorum...
sonrası Bülent Ortaçgil şarkısı gibi...
öylece muhabbet kıvamında akıp gidiyor,
istanbul kalabalığında insanların geçtiği o kirli caddelerde eziliyor içimdekiler...

 peki içimdeki insanlar neredeler?
 ne zaman gittiler?
 terk ettiler?
sanki dönmeyecekler...

 yalnızlık odamda şimdi elleri omuzumda
anlattıkları kadar korkunç değilmiş.
biraz aldatılmışlık hissi gibi...
 o kadar...

 yollar yokuş ve ben hep iniyorum...
koşarak uzaklaşıyorum bazen kendimden.
kendim sandığım gerçeklerimden.
gerçekler neydi?
ne zaman "gerçek"lerdi?

her şey bitti... sessizlik...

 ne diyorum ben?
ve neden hep soru soruyorum...
biliyorum.
kendi cevaplarımdan kaçmak için yapıyorum bunu.
biliyorum...
öylesine korkuyorum...

Hiç yorum yok: