Kaybedecek neyimiz vardı?

Bitti bir gün daha

Ve bir gece

Yalnız...

Oysa ne çok istemiştin

Sarı bir güne uyandığında

Terleyerek seviştiğin, kalbine dokunan bir kalpte uyanmayı! 

Yüzüne çarpan rüzgar yalandı!

Öfke ile yürüdüğün sokaklarda

Sana açılan tüm kapılar,

Sana gülen tüm dudaklar

Ve sığındığın tüm odalar yalandı! 

Bitiremediğin ve başlayamadığın

Ne yaparsan yap tutunamadığın

Kayıp giden, kaybolan giden

Üç nokta ile devam eden

Tüm hikayeler yalandı!

Yalandı! 

İnandığın tüm hayatlar yalandı! 

Yarattığın tüm masallar,

Gördüğün tüm düşler yalandı.

Yeniden kurduğunu sandığın 

O kumdan kalelerin yalandı...

Yıkıldı!

Tuz buz oldu hayallerin gözlerinin önünde

Uçsuz bucaksız bir denizdi pencerenden baktığın

Sahipsiz bir kucaktı

Uyuduğun, uyandığın! 

Yalan mıydı?

Sahi yalan mıydı?

Dokunurken dudaklarına

Gövdenden aşağı inen ateş 

Ve o an çalan şarkı kulaklarımda,

Isındığın kucak yalan mıydı?

Kaybedecek neyimiz vardı?

Gün bitti ve bir gece,

Üzerine örtünen saten bir çarşaf gibi

Kayıp giden göğsünden karnına

Eleri gibi, ve avuçları

Gün bitti!

Ve gece...

Bir kez daha özlemi kaldıramayacak yüreğim

Bir kez daha ayrılığı 

Heceliyorsun içinden 

Yal-nız-lık!

Yanılmaktan da öte,

Kaybetmekten de korkunç!

Oysa kaybedecek neyimiz vardı?